მე
შენ
მიყვარხარო...
ზეცას დავაწერე
შენზე შევღაღადე უფალს,
გული გამომექცა ვეღარ გავაჩერე
შენი სიყვარული ღუპავს.

მე
შენ
მიყვარხარო...
ხელებს გიკოცნიდი
შენთან სიახლოვე მსურდა,
სხვებიც მეტრფიანო ასე მპასუხობდი
პასუხიც ასეთი უნდა.

მე
შენ
მიყვარდითქო....
ამას მოგაძახებ
გულს კი ჩამოვკიდებ ბოქლომს
ვერცხლი რომც მაძლიონ მაინც არ მივიღებ
გული შეგეჩვია ოქროს!

ნუ მიმატოვებ, არ გამიპო გულის ფიცარი
მე ამდენ ხალხში, ერთადერთო, ღირსად გიცანი.
ვიცი, კვლავ გინდა, მოგეფერო, ჩაგიკრა გულში,
მადლობის ნიშნად ჩაგჩურჩულო, „მიყვარხარ" ყურში.

ეს ჯადოსნური, მომღიმარი შენი თვალები
და თვალებიდან გადმოსული ის წამწამები.
მუდამ თან მსდევენ, კვლავ ხარობენ ჩემი წამებით
ასე ტანჯვაში გამეპარა წუთი, წამები.

თუ სიყვარული მე დავკარგე ამ ქვეყნად ისევ
მაშინ წავიდეს ეს ცხოვრება, რად მინდა ისე,
თუ სიყვარულში ისევ დაგეწყო, სიცივე, თოვა
მე ჩემს გულს მოგცემ, რომ არ იფიქრო, „მან მიმატოვა".

და თუ ცხოვრებამ შენ დაგიგო სასტიკი მახე
თუკი გაგიქრო სიტკბოების ყოველი სახე,
მე მუდამ მზად ვარ კვლავ შევწირო ჩემი სიცოცხლე
როგორ მიყვარხარ ჩემო ლამაზო, მინდა იცოდე.

და ნუ განიცდი, სიყვარულში თუ არ გაქვს ბედი
მე შემიყვარდი, შენში ვიპოვე ოცნების გედი
და მაშინ როცა შენ მიდიხარ, ოცნების გზაზე
შენ დამიჯერე, მართლა არ გინდა, იფიქრო სხვაზე

შენი სიყვარულის ძალა დამრჩენია,

სულში ჩამისახლდი, ვეღარ გაგიმკლავდი,

გული გამითბა და მერე შემიყვარდი.

ვეღარ გავუძელი შენგან ამდენ სითბოს,

ფიქრი -ფიქრია და დარდიც დამრჩენია,

ტანჯვა-წამებისთვის როგორ გამიმეტე,

ნუთუ არასოდეს არავინ გყვარებია?!

სარკმელს მიმაჯაჭვე, ვეღარ შეგელიე,,

დარდი გამიჩინე, სული შემირყიე,

წლები შეგალიე, ლოდინს შემაჩვიე,

ასე გაგიჟებით როგორ შეგეჩვიე????

ჩამქრალი ვნებები ოცნების სადარი,
წარსულის ზმანებებს მასევს,
თვალებო, ვერ ვნახე მე თქვენი ბადალი,
ამიტომ მიყვარხართ ასე...

მაგ თქვენი თვალების შეხედვა მგზნებარე
მაგონებს მქროლვარე რაშებს,
რომ ვერ დაგეწევით ჭენებით დაღლილი,
ამიტომ მიყვარხართ ასე...

თქვენს მზერას იდუმალ სანთლებად ანთებულს,
გრძნობით და მდუმარით სავსეს,
თვალებს რომ ვერასდროს, ვერასდროს ვუსწორებ,
ამიტომ მიყვარხართ ასე!...

გული მოგძახის _ `ჩემი ხარო~ _ და არ სწადია
მისი საუნჯე ფლანგოს თვალმა ბროლის წვეთებად,
თვალსაც, შენს გარდა, სხვა არავინ არ აბადია
და რა ქნას, გულს თუ მტაცებლურად არ ეკვეთება?

და ამიტომაც მათს მსაჯულად ვიხმე გონება
და, როგორც ძველმა მოითხოვა წესმა და რჯულმა,
გაუნაწილდათ მოდავეებს მთელი ქონება _
თვალს ერთი ერგო, მეორე კი მიიღო გულმა:

ნება მიეცა შენს სიტურფეს უმზერდეს თვალი,
გულმა კი შენი გულისაკენ გაიგნოს კვალი